ضایعات غیر پرولیفراتیو (Non-proliferative lesions): به نظر میرسد که این شرایط، بر افزایش خطر سرطان پستان تاثیری ندارد یا تاثیر خیلی کمی دارد. مثالهایی از این نوع ضایعات عبارتند از:
- آدنوز(Adenosis) (غیر اسکلروز کننده – Non-sclerosing)
- فیبروز و یا کیستهای ساده (گاهی اوقات به آنها تغییرات فیبروکیستیک (Fibrocystic) نیز میگویند)
- هایپرپلازی(Hyperplasia) خفیف
- تومور فیلود(Phyllodes tumor) (خوشخیم)
- پاپیلومای منفرد
- نکروز چربی
- اکتازی (Ectasia) مجرا
- فیبروز پریداکتال (Periductal fibrosis)
- متاپلازی سنگفرشی و آپوکرین (Squamous and apocrine metaplasia)
- کلسیفیکاسیونهای مرتبط با اپیتلیال(Epithelial-related calcifications)
- سایر تومورها (لیپوما، هامارتوما، همانژیوما، نوروفیبروما، آدنومیواپیتلیوما – Adenomyoepithelioma)
ماستیت (عفونت) توموری نیست و خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش نمیدهد.
ضایعات پرولیفراتیو بدون آتیپی (Proliferative lesions without atypia) (ناهنجاریهای سلولی): در این شرایط، سلولها در مجاری یا لوبولها دچار رشد بیش از حد شده اما شکل طبیعی خود را حفظ میکنند. این بیماری ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان در زنان را کمی افزایش دهد. مثالهایی از این نوع بیماری عبارتند از:
- هایپرپلازی مجاری معمول(Usual ductal hyperplasia) (بدون آتیپی)
- فیبروآدنوما
- آدنوز اسکلروزان(Sclerosing adenosis)
- چندین پاپیلوم (به نام پاپیلوماتوز – Papillomatosis)
- اسکار شعاعی(Radial scar)
ج) ضایعات پرولیفراتیو همراه با آتیپی: در این شرایط، سلولهای مجاری یا لوبولهای بافتی، بیش از حد رشد کرده و برخی از آنها از شکل طبیعی خود خارج میشوند. خطر ابتلا به سرطان پستان در زنان مبتلا به این بیماری، حدود 4 تا 5 برابر بیشتر از حد طبیعی است و اگر زنی سابقهی خانوادگی ابتلا به سرطان پستان و هایپرپلازی یا هایپرپلازی آتیپیک را نیز داشته باشد، خطر ابتلا به سرطان پستان در او بیشتر هم میشود. این نوع ضایعات عبارتند از:
- هایپرپلازی مجرای آتیپیک (ADH- Atypical ductal hyperplasia)
- هایپرپلازی لوبولار آتیپیک (ALH- Atypical lobular hyperplasia)
د) کارسینومای لوبولار در محل (LCIS- Lobular carcinoma in situ): در بیماری LCIS، در لوبولهای غدد تولیدکنندهی شیر، سلولهایی مشابه با سلولهای سرطانی رشد میکنند اما از دیوارهی لوبولها فراتر نمیروند. LCIS به عنوان سرطان در نظر گرفته نمیشود و معمولا در صورت عدم درمان، به خارج از لوبول گسترش نمییابد (یعنی تبدیل به سرطان پستان تهاجمی نمیشود). اما زنان مبتلا به LCIS، 7 تا 12 برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان پستان هستند (که میتواند در هر دو پستان اتفاق بیفتد).